De Citroën Ami is het meest non-conformistische, radicale en ontwapenend eerlijke voertuig op de weg. Om hem te begrijpen, moeten we eerst alles vergeten wat we weten over auto’s. De Ami is namelijk geen auto. Hij is een antwoord. Een antwoord op dichtslibbende steden, torenhoge parkeerkosten, complexe technologie en de absurditeit van het verplaatsen van twee ton staal om één persoon over een afstand van vijf kilometer te vervoeren. Hij is de belichaming van “genoeg is genoeg”. Maar is deze minimalistische filosofie een briljante doorbraak of een compromis te ver? Deze diepgaande analyse ontleedt de voor- en nadelen van dit unieke mobiliteitsobject.
Wat is de Citroën Ami nu precies? De regels van het spel
Het allerbelangrijkste om te begrijpen: de Ami valt in de L6e-voertuigcategorie, wat in Nederland ‘brommobiel’ betekent. Dit is geen detail, maar de essentie van zijn bestaan.
- Rijbewijs en Leeftijd: U heeft geen autorijbewijs (B) nodig. Een AM-rijbewijs (bromfiets) is voldoende, wat betekent dat u er in Nederland vanaf 16 jaar mee mag rijden.
- Maximumsnelheid: De Ami is wettelijk begrensd op 45 km/u. Niet 46, niet 50. Dit is een harde limiet.
- Waar mag u rijden? U mag op de rijbaan binnen en buiten de bebouwde kom, maar niet op autowegen en autosnelwegen. U mag ook niet op fietspaden. In de praktijk betekent dit dat u op 80 km/u-wegen een rijdende chicane bent, wat onprettig is voor zowel u als het overige verkeer. De natuurlijke habitat van de Ami is de 30 km/u- en 50 km/u-zone van de stad.
Deze regels definiëren de Ami. Het is geen auto die is teruggeschroefd; het is een brommobiel die is opgebouwd tot een volwaardiger voertuig.
Het design: Radicale symmetrie en de kunst van het besparen
Het uiterlijk van de Ami is een masterclass in kostenbesparing en functionaliteit, verpakt in een sympathiek en speels ontwerp.
- Symmetrie: Het carrosseriepaneel aan de voorkant is identiek aan de achterkant. De linker- en rechterdeur zijn ook identiek. Dit halveert de productiekosten voor deze onderdelen. Het gevolg is dat de bestuurdersdeur ‘verkeerd om’ (naar achteren) opent en de passagiersdeur conventioneel. Het is vreemd, maar briljant in zijn logica.
- Materiaal: De carrosserie is gemaakt van door en door gekleurd, ongespoten kunststof. Een krasje leidt dus niet tot een andere kleur eronder en is makkelijk weg te poetsen. Het is ontworpen om de littekens van een zwaar stadsleven te kunnen dragen.
- Personalisatie: De basis-Ami is grijs, maar met kleurrijke accessoirepakketten (wieldoppen, stickers, interieuraccenten) kan de eigenaar hem een persoonlijk tintje geven.
Het technische compromis is overal zichtbaar. De klapraampjes zijn een directe verwijzing naar de klassieke 2CV, maar ook een extreem goedkope oplossing. Er is geen luxe, alleen pure, onvervalste functie.
De Rijervaring: Ongefilterd, direct en verrassend vermakelijk
Rijden in de Ami is een unieke, zintuiglijke ervaring.
- Prestaties in de stad: De 8 pk sterke elektromotor klinkt lachwekkend, maar dankzij het directe koppel en het lage gewicht (ca. 485 kg) is de Ami verrassend vlot van 0 tot 30 km/u. Hij komt moeiteloos mee met het stadsverkeer en wint vaak het sprintje bij het verkeerslicht. Boven de 35 km/u is de fut eruit en kruipt hij naar zijn top van 45 km/u.
- Comfort (of het gebrek daaraan): Het onderstel is extreem stug. Er is nauwelijks vering of demping. U voelt elke klinker, elke putdeksel. De stoelen zijn dunne plastic kuipjes met een paar kussentjes erop. Geluidsisolatie is nagenoeg afwezig; u hoort het gezoem van de motor en elk geluid van buitenaf. Het is geen comfortabele auto.
- Wendbaarheid: Dit is zijn superkracht. Met een draaicirkel van slechts 7,2 meter kunt u op bijna elke straat in één keer keren. Parkeren is een feest. Hij past in gaten waar zelfs de kleinste stadsauto’s niet passen en mag vaak haaks op een parkeervak worden gezet, waardoor hij slechts een halve parkeerplaats inneemt.
De Grote Vraag: Hoe veilig is de Citroën Ami?
Dit is het meest serieuze en controversiële punt. De Ami moet voldoen aan de veiligheidseisen van een brommobiel, niet van een auto.
- Wat hij niet heeft: Airbags, ABS, ESP, kreukelzones.
- Wat hij wel heeft: Een stalen buizenframe en een dak boven uw hoofd.
De realiteit is hard: in een botsing met een moderne auto bent u extreem kwetsbaar. Diverse onafhankelijke tests hebben aangetoond dat de impactbescherming zeer beperkt is. Echter, dit moet in de juiste context worden geplaatst. Vergeleken met het meest directe alternatief – een scooter, brommer of (elektrische) fiets – biedt de Ami wél een aanzienlijk betere bescherming. U zit in een afgesloten cabine, vast in een gordel en bent beschermd tegen de elementen en een eventuele glijpartij. Het is veiliger dan een tweewieler, maar onvergelijkbaar veel minder veilig dan een echte auto.
Leven met de Ami: Actieradius, laden en praktische bruikbaarheid
- Actieradius: De 5,5 kWh accu geeft een officiële WLTP-actieradius van 75 kilometer. Dit is een zeer realistisch getal. In de praktijk, met veel stoppen en optrekken in de stad, is 65 tot 70 kilometer prima haalbaar, zelfs in de winter. Voor een voertuig dat puur voor de stad is bedoeld, is dit ruim voldoende.
- Opladen: De Ami heeft een vaste laadkabel met een standaard 230V-huisstekker, slim opgeborgen in de deuropening. U heeft geen laadpaal nodig. Een lege accu is in circa 3-4 uur weer volledig vol.
- Praktische ruimte: Er is geen kofferbak. De ‘bagageruimte’ is de voetenruimte van de passagier, waar een boodschappenkrat of een handbagagekoffer past. Voor de dagelijkse boodschappen is dit genoeg, maar daar houdt het op.
Prijs en Concurrentie: Een klasse apart
Met een vanafprijs van circa €8.500 is de Ami extreem goedkoop voor een vierwielig, elektrisch en overdekt voertuig. Zijn enige directe concurrenten zijn zijn eigen broertjes van Stellantis:
- Opel Rocks Electric: De Duitse, no-nonsense interpretatie. Technisch identiek, vaak net iets goedkoper en met een focus op pure functionaliteit.
- Fiat Topolino: De Italiaanse, charmante en aanzienlijk duurdere design-versie, die inspeelt op het ‘Dolce Vita’-gevoel.
De keuze tussen dit trio is puur een kwestie van smaak en budget. Technisch zijn ze exact hetzelfde.
‘De Prijs van een Vergissing’: De Ami als auto beschouwen
- Probleem: Een koper zoekt een goedkope ‘tweede auto’ voor incidentele ritten buiten de stad en valt voor de lage prijs van de Ami.
- De “Prijs”: De koper ontdekt al snel dat de Ami onbruikbaar is op 80 km/u-wegen, niet de snelweg op mag en oncomfortabel is voor ritten langer dan 20 minuten. De frustratie en de beperkingen maken de aanvankelijke besparing snel tot een miskoop. Voor hetzelfde geld of iets meer was een 10 jaar oude Toyota Aygo een oneindig veelzijdiger en comfortabeler ‘tweede auto’ geweest. De Ami is geen alternatief voor een auto; het is een alternatief voor een scooter.
Conclusie: Een briljant antwoord op een zeer specifieke vraag
De Citroën Ami is geen auto voor iedereen. Sterker nog, het is een auto voor bijna niemand. Maar voor die zeer specifieke niche-doelgroep is het een absoluut geniale en bijna perfecte oplossing.
De Citroën Ami is de perfecte keuze voor:
- De stadsbewoner die een weerbestendig, veiliger en praktischer alternatief zoekt voor een (bak)fiets of scooter.
- Tieners (vanaf 16 jaar) in een stedelijke omgeving als eerste stap naar gemotoriseerde vrijheid.
- Deelautoprogramma’s en bedrijven op grote campussen of in vakantieparken.
Voor iedereen die ook maar met enige regelmaat de stadsgrenzen verlaat, waarde hecht aan comfort of veiligheid op het niveau van een auto, is de Ami een absolute afrader.
Het is een voertuig dat je dwingt om mobiliteit opnieuw te overdenken. Hij is spartaans, traag, oncomfortabel en qua veiligheid zeer beperkt. Maar hij is ook slim, betaalbaar, ongelooflijk wendbaar en perfect afgestemd op de enige omgeving waarvoor hij is ontworpen. De Ami is geen slechte auto; het is een briljant mobiliteitsapparaat. En dat verschil is alles.
Galerij
